‘ Confronterend: de zaak, met alle gruwelijke details, gaat ook deze ervaren en op het oog coole strafpleiters niet in de kouwe kleren zitten.’

De verdediging van Robert M.

Iemand moet het doen. Advocaten Wim Anker en Tjalling van der Goot nemen de verdediging op zich van Robert M., de crèchemedewerker die een ongekend groot aantal baby’s en kleine kinderen misbruikte. By far Nederlands meest gehate verdachte van de afgelopen jaren.

De advocaten laten zich door de documentairemakers dicht op de huid zitten. Dat is confronterend: de zaak, met alle gruwelijke details, gaat ook deze ervaren en op het oog coole strafpleiters niet in de kouwe kleren zitten. Onthullend: de druk vanuit maatschappij en politiek op het proces is enorm. Zelfs de minister en de staatssecretaris mengen zich erin. Ongemakkelijk:  de advocaten converseren op informele en soms bijna joviale wijze met de verdachte. En het is confronterend: Van der Goot en Anker worden voortdurend bedreigd via telefoon, post en mail.

Af en toe is er even lucht: ronduit geestig is het duet van de gebroeders Anker waarin zij vooruitlopen op wat de eventuele strafeis tegen M. zou kunnen zijn, én de ingehouden verbazing wanneer die uiteindelijk lager blijkt.

De Verdediging Van Robert M. is  een schurend verhaal over de uiterste consequentie van ons rechtssysteem  in de praktijk. Een verhaal dat zichzelf lijkt te vertellen. Alle personages lijken volledig vrijuit te spreken en hardop te denken. Je denkt er bijna per ongeluk bij te zijn. Of stiekem. Het maakt dat je nog meer je adem inhoudt. Mok en Uslu excelleren in onzichtbaarheid. Hun schijnbare afwezigheid, zowel in beeld als in script, is meesterlijk.