Nederwiet

De Nederlandse coffeeshop is een potsierlijk fenomeen. De voorkant heeft een gewone winkeldeur, daar mag je wiet kopen en gebruiken. Maar het verbouwen van wiet en het aanleveren daarvan is verboden.

Door

Maaik Krijgsman en Hans Pool namens Teledoc

Juryrapport

‘Door een meesterlijke verhaalopbouw, een grote dosis humor en een messcherp oog voor detail is Nederwiet een film die je op het puntje van je stoel houdt.’

Nederwiet

In de als roadmovie opgezette documentaire Nederwiet geven Krijgsman en Pool een haarscherp beeld van ons gemankeerde gedoogbeleid in de praktijk. In de shops mag je cannabis verkopen, je mag het alleen niet verbouwen en aanvoeren.

De documentairemakers kiezen voor een avontuurlijke vorm van participerende journalistiek. Ze kopen een steenrode Jaguar en gaan één vierkante meter wiet verbouwen. Door hun contacten met kwekers, shophouders, de man van de growshop, een wietverslaafde pianist én de politie leggen ze in anderhalf uur alle facetten bloot van een wereld waar idealisme en genot het in rap tempo afleggen tegen hebzucht en geweld. Hoe stressvol is het bestaan van de coffeeshophouder. Aan de ene kant staat de politie die elke gram en elke beweging registreert, aan de andere kant liggen de “boefjes” op de loer, de georganiseerde misdaad die geen middel schuwt om drugs, geld en handel te confisqueren.

Door een meesterlijke verhaalopbouw, het gebruik van ijzersterke beelden, een grote dosis humor en een messcherp oog voor detail is Nederwiet een film die je negentig minuten lang op het puntje van je stoel houdt. De professionele kweker die uitlegt hoe makelaars zorgen voor bedrijfsruimte en monteurs van grote elektriciteitsleveranciers de stroomomleggingen doen: “dan weet je dat het goed gebeurt”. De filmmakers die getroffen worden door een dramatische uitbraak van spint. De idealistische kweker die zich, als zijn bedrijf geruimd is, zorgen maakt dat de gebruikers zijn mooie biologische wiet mislopen. De politie die zegt te dweilen met de kraan open en gruwelijke foto’s laat zien van afrekeningen. Het tasje van de gezellige growshop in een hoek van de keuken van de kwekerij die wordt gerund door wat alles heeft van mensenhandelaren.

Voor hun film gaan Krijgsman en Pool bewust in overtreding. Ze vormen officieel een criminele organisatie. Ze verdienen er, na aftrek van kosten, niets aan en verklaren zich uiteindelijk ongeschikt voor de stress van het kwekersbestaan. Hulde voor zoveel zelfinzicht, maar vooral voor een zo smakelijk staaltje van story-telling.