Genomineerden en winnaars van 2020

‘‘Dit is verslaggeving zoals het bedoeld is. We zaten vol in corona, maar ondertussen gebeurde dit.’ Prachtig geschreven, beeldend en feitelijk tegelijkertijd. Opgehaald in een moeilijk gebied waar de bronnen niet voor het oprapen liggen. Daarbij ook nog eens onder flinke tijdsdruk gemaakt. Het is de maker gelukt om juist in een crisissituatie adem te halen en een goed opgetikt verhaal op te leveren. ‘Dit stuk kan als voorbeeld dienen van hoe verslaggeving moet zijn: beeldende passages, verweven met relevante feiten die de context schetsen. De verslaggever laat een enorme kennis van zaken zien en weet dit terug te brengen naar een toegankelijk en knap geschreven verhaal’

‘‘Deze productie omvat alles,’ zo start een jurylid de discussie in deze categorie. ‘Als je over tien jaar wilt weten hoe het ons in deze periode is vergaan, dan moet je dit verhaal lezen.’ Deze productie laat het grote en het kleine verhaal zien van een uiterst bijzondere periode van de Nederlandse geschiedenis. Met oog voor detail, zonder de grote lijn uit het oog te verliezen. De jury roemt de journalisten omdat zij een hectische nieuwsperiode boven de dagelijkse actualiteiten uit konden stijgen. Zij hielden het journalistieke hoofd koel, in tijden dat anderen verhit raakten. Een prachtig document dat bewaard dient te blijven.’

‘Een jurylid noemt deze productie ‘het klassieke voorbeeld van iets boven water halen en er iets mee doen.’ Het onderzoek voor dit verhaal is minutieus uitgevoerd en weet in een relatief kort tijdsbestek een bijzonder verloop van omstandigheden te construeren. De makers van deze productie durven vraagtekens te zetten bij richtlijnen waar veel
mensen op moeten kunnen vertrouwen. Het legt een ongelukkig samenspel bloot bij een overheidsorgaan in een tijd dat dit orgaan zeker niet had mogen falen. De resultaten van het onderzoek zijn vertaald in een gedegen journalistiek productie met ruimte voor de
feiten en de menselijke kant van het verhaal. Zeer relevant voor veel velen die via werk of privé bij ouderenzorg betrokken zijn.’

‘‘Holy shit, wat is dit?’ was de eerste reactie van een van de juryleden na het zien van deze productie. ‘Ik vond het moeilijk voor te stellen dat het echt zo kon werken.’ De makers laten met deze nieuwsproductie een groot doorzettingsvermogen zien om de primeur boven water te krijgen. Ze duiken in de gesloten wereld van farmaceuten en maken inzichtelijk hoe Roche de sleutel heeft tot de markt en de uitgifte van laboratorium materialen. Hoewel niet alle vragen beantwoord worden in het verhaal, schetst de productie een duidelijk beeld van hoe de hazen lopen op een cruciaal moment in het verloop van de Corona pandemie. Het is journalistiek te prijzen dat de
journalisten juist op dit moment van de tijd de vinger op deze plek wisten te leggen.
’

‘In deze digitale tijden is het bijzonder om naar een online publicatie te kijken die je letterlijk de straat intrekt. Een visueel juweeltje, maar niet alleen aantrekkelijk om de vorm. De verhalen achter de deuren van de straat die ooit bestond, schetsen op indrukwekkende wijze een tijdsbeeld dat zonder deze productie zou zijn vervlogen. De
journalisten verbinden op originele wijze beeld, tekst en vertalen de inhoud van een groot aantal bronnen naar een overzichtelijk en aantrekkelijk verhaal. De productie is gemaakt door een flink team. Zij combineerden op slimme wijze hun expertise met deze
productie als resultaat.’

‘De jury buitelt over elkaar heen om de makers van deze podcast over een actuele familiegeschiedenis te complimenteren. De jury ziet deze inzending als een uniek document dat ongekend veel vertelt. De vertelvorm is uniek. In deze serie podcasts onderzoekt Maartje Duin het slavernijverleden van haar familie. Ze weet zich geconfronteerd met nare feiten en voelt zich hier niet goed bij. De podcast laat de
worsteling zien die zij doormaakt wanneer zij ook haar moeder meeneemt in haar zoektocht. De gesprekken die zij voeren laten je nadenken, maar ook lachen. Het is dapper en buitengewoon relevant dat Peggy Bouva, nazaat van de slavenfamilie die op de plantage werkte, met haar meegaat op haar zoektocht. Ze duiken in het verleden en halen dat verleden naar de actualiteit. Het schetst een leerzame achtergrond op discussies van deze tijd. Deze podcast zou simpelweg iedereen moeten luisteren.’

‘De jury vindt het moeilijk voor te stellen dat de journalistieke carrière van deze jonge verslaggever nog maar net is begonnen. Haar verhalen zijn uitmuntend geschreven en kennen een heerlijke frisheid in stijl. Ze laat schijnbaar zonder moeite verschillende journalistieke vertelvormen zien. Haar verhalen doen niet onder voor die van een
doorgewinterde journalist. Ze zoekt hedendaagse verbindingen met originele verhalen die verrassen. De jury heeft grootste verwachtingen van deze jonge verslaggeefster en wil haar graag aanmoedigen met deze Tegel.’

‘De makers van dit verhaal leggen een misstand bloot in een gesloten mannenbolwerk. Het verhaal schetst een ontluisterend beeld van hoe het mis kan gaan binnen eenpolitiecorps, zonder dat er iemand ingrijpt. De journalisten namen geen genoegen met ‘geen antwoord’ op al hun vragen. Via gedegen, dapper en aanhoudend onderzoek
wisten zij tot in de haarvaten van de kwestie te kruipen en legden zij een wereld bloot die anders verborgen zou blijven. Hulde voor het doorzettingsvermogen. Complimenten ook voor hoe de journalisten dit verhaal in eigen regio en daarmee in een spanningsveld dicht bij huis hebben kunnen maken.’

‘Inzichtelijk verhaal, gebaseerd op deugdelijk onderzoek, dat ons met de neus op de feiten drukt. Een kalkoenhouder in Ermelo stoot meer stikstof uit dan de hele besparing van de maximumsnelheid. Piekbelasting, berekent door een RIVM systeem Aerius. Het
artikel neemt ons goed mee hoe het werkt, voegt eraan toe welke rekenmethode ze erop los heeft gelaten en illustreert de piekbelasters en de concrete effecten op een natuurgebied. Het maakt stikstof concreet en gaat uit van feiten. Het praat dus niet over
‘de landbouw’ of ‘het verkeer’ dat de discussie de emotie intrekt en daarmee hakken in het zand veroorzaakt. Het legt een lancune in onderzoek bloot. Bij het lezen van het artikel kun je niet boos worden op boeren, eerder op laffe politici in enkele provincies
die niet gericht de piekbelasters durven aan te pakken. Goed geschreven, top journalistiek. De lezer mag oordelen.’

‘Dit werk herbergt de tragiek van geschiedenis die je letterlijk niet kunt begraven. ‘Niet is moeilijker de geschiedenis te herkennen als je er middenin zit,’ zo luidt een zin. Toch doen de visuele makers dit ontzettend knap. Een klein voorval, een uitspraak van een minister, een maker van spitting image poppen, een man met een schep: de beelden vertellen een hele geschiedenis. Een grote vondst: de voice over in de taal van het land waar het verhaal zich afspeelt. De oude man in Srebrenica is als ons vak: blijf spitten om de waarheid naar boven te krijgen. Een filmisch document’

‘Dit is een rauw interview dat onder je huid kruipt. Het biedt een bijzondere inkijk in een misstand die lange tijd onbeschreven is gebleven. De kwestie ‘misstanden in de turnwereld’ gaan door dit werk echt leven en komen binnen bij de lezer. Door de schrijnende verhalen van de turnsters, op een zeer kwetsbare leeftijd als instrument
gebruikt door een incompetente, egocentrische en overambitieuze coach. Alle voorbeelden van hoe ze afgeblaft of gekleineerd zijn: je ziet welke impact het bij de toen nog meisjes op latere leeftijd heeft.
De mea culpa van Van der Belt komt voor hen te laat. Toch is zijn verhaal ook journalistiek relevant: om te beginnen omdat ieder verhaal twee kanten heeft. Als je het wilt begrijpen moet je zonder vooringenomenheid willen luisteren. Dat doet Marco
Knippen goed, waardoor de coach leegloopt. De lezer mag oordelen. Knap gedaan!’

‘Een prachtig voorbeeld van hoe een buitenland verhaal relevant is voor de lezer in ons land. Door een misstand in het buitenland te relateren aan een alledaags product, raakt het verhaal je meer. De serie houdt de consument de spiegel voor dat we ook hier verantwoordelijkheid dragen voor wat elders gebeurt. Het mineralen verhaal is een verhaal dat niet breed bekend zal. De productie gaat de omstandigheid stap voor stap langs. Het laat ook zien hoe moeilijk het is om in de gevaarlijke omstandigheden beelden te maken. De makers van deze productie treffen en passant kinderarbeid aan en leggen bloot hoe de Taliban als schaduwoverheid een inkomstenbron heeft aan de grondstoffen in het gebied dat ze controleren. En het eindigt in de schappen van de Albert Hein of de batterijen van onze mobiel. Door deze link te leggen, zorgen de makers dat het verhaal wordt doorverteld. Met een speciale vermelding voor ‘the men on the ground’ Wali Hashimi’