Er is steeds meer aandacht voor kindermishandeling in Nederland. Alles staat op scherp om kindermishandeling te voorkomen of te stoppen. Iedereen kan er (anoniem) melding van doen. Maar een vermoeden van kindermishandeling kan, eenmaal in handen van de instanties, uitgroeien tot een onuitwisbaar brandmerk of een zichzelf repeterende waarheid. De gevolgen van verkeerde diagnostiek zijn groot.
Kindermishandeling: tussen gerucht en feit
Voor kindermishandeling is de laatste jaren steeds meer aandacht gekomen. Ondanks verontrustende cijfers blijken degenen die mishandelingen moeten vaststellen daar eigenlijk niet goed toe in staat zijn. Dat manco staat centraal in de uitzending van het onderzoeksprogramma Argos.
De bevindingen zijn schokkend: de helft van de diagnoses klopt vermoedelijk niet. Het gevolg is dat ouders of verzorgers ten onrechte vrijuit gaan, maar dat de kans dat zij ten onrechte vervolgd worden is even groot. Deze schatting is afkomstig van een arts van het Nederlands Forensisch Instituut, een van de weinige deskundigen op dit gebied.
Programmamaakster Ellen van den Berg raadpleegt met die mededeling vele andere betrokkenen bij politie, maatschappelijk werk en huisartsen. Zij versterken het verontrustende beeld van schrijnend onvermogen om adequaat te handelen bij vermoedens van kindermishandeling. De kennis is er niet en hulpverleners gaan te snel af op hun intuïtie waardoor zij vaak verkeerde conclusies trekken met verstrekkende gevolgen voor betrokkenen.
De Jury stelt vast dat de uitzending veel beroering heeft gewekt. Dat is ook te danken aan de wijze waarop Ellen van den Berg deze zaak heeft uigezocht: helder en compleet.