Het aangrijpende verhaal van drie zwaargewonde, uit Uruzgan teruggekeerde, militairen die nu hun leven oppakken in het militair revalidatiecentrum in Doorn. Korporaals Toninho Norden en Jeroen Janssen raakten gewond door een bermbom, luitenant Stephanie Verhoef overleefde ternauwernood een raketaanval op Kamp Holland. Ondanks deze traumatische gebeurtenissen hopen ze allemaal na hun revalidatie weer voor het leger te kunnen werken.
Gewond, maar niet verslagen
Melliena Beckman portretteerde drie militairen die zwaargewond uit Uruzgan terugkeerden. Korporaals Toninho Norden en Jeroen Janssen raakten gewond door een bermbom, luitenant Stephanie Verhoef overleefde ternauwernood een raketaanval op Kamp Holland.
De reportage is een eerbetoon aan de jonge mannen en vrouwen die een hoge prijs betaalden voor de missie. Beckman laat zien hoe hun leven na Uruzgan totaal is veranderd. Zij werken hard in het revalidatiecentrum om weer zo zelfstandig mogelijk door te kunnen gaan.
De kijker krijg inzicht in de sterke motivatie van het jonge drietal om het leger in te gaan en uitgezonden te worden. De een, die beide benen moet missen, zegt dat hij er sterker uit is gekomen, de ander heeft het vertrouwen ‘dat zoiets haar niet zal overkomen’ voorgoed verloren en de derde is onzeker over zijn toekomst.
Het knappe van de reportage is dat het in kort bestek een veelomvattend verhaal vertelt van drie levens en daarmee van de oorlog. Dat is ook te danken aan de heldere vormgeving en montage. Interviews, foto’s, opname in de kliniek en beelden uit Afghanistan wisselen elkaar zo af dat de kijker goed door het verhaal wordt geleid. Het resultaat is aangrijpend. De vraag of de missie het waard is geweest, blijkt te pijnlijk om te beantwoorden op televisie. Het stilzwijgen daarover blijft je lang bij.